مقایسه تصادفی و کنترل شده دو استراتژی درمانی جهت ریشه کنی هلیکوباکترپیلوری در بیماران ایرانی مبتلا به زخم اثنی عشر

هدف از این مطالعه مقایسه میزان تاثیر و قابل تحمل بودن رژیم درمانی امپرازول، کلاریترومایسین، بیسموت و تتراسیکلین (OCBT) با رژیم 2 و 3 هفته ای رانی تیدین، مترونیدازول بیسموت و تتراسیکلین (RMBT) در جمعیتی با مقاومت زیاد به مترونیدازول است.221 بیماری که از نظر اندوسکوپی زخم اثنی عشر داشتند و آزمایش اوره آز آنها نیز مثبت بود به 3 گروه تقسیم شدند: 1) گروهی که امپرازول (20mg هر 12 ساعت)، کلاریترومایسین (250mg هر 12 ساعت) و بیسموت سوب سیترات است (240g هر 12 ساعت) و تتراسیکلین (500mg هر 12 ساعت)، یا رژیم OCBT را برای مدت 2 هفته دریافت نمودند 2) گروهی که رانیتیدین (300mg هر 12 ساعت)، مترونیدازول (500g هر 12 ساعت)، بیسموت سوب سیترات (240mg هر 12 ساعت) و تتراسیکلین (500mg هر 12 ساعت) یا رژیم RMBT را برای مدت 2 هفته دریافت نمودند 3) گروهی که رانیتیدین (300mg هر 12 ساعت)، مترونیدازول (500mg هر 12 ساعت)، بیسموت سوب سیترات (240mg هر 12 ساعت) و تتراسیکلین (500mg هر 12 ساعت) یا رژیم RMBT را برای مدت 3 هفته دریافت نمودند.دوهفته بعد از شروع درمان، بیماران از نظر میزان تحمل داروها و عوارض آنها بررسی شدند. ریشه کنی H.P نیز 8 هفته بعد از تکمیل درمان توسط آزمون تنفسی اوره UBT (با کربن 14) بررسی شد.میزان ریشه کنی در گروه پروتوکل OCBT (به میزان 88%) بیشتر از گروه RMBT دو هفته ای (73%) یا 3 هفته ای (71%) است (P<0.05) اما از نظر درمانی در گروه های OCBT (80%) و RMBT دو هفته ای (68%) یا سه هفته ای (68%) است. هر چند این اختلاف از نظر آماری قابل توجه نیست. RMBT دو و سه هفته ای هم در گروه پروتوکل بودند و هم از نظر درمانی شبیه هم بودند. در گروه RMBT عوارض درمان هم بیشتر بود. نتیجه گیری کلی از این تحقیق بیانگر آن است که در رژیم OCBT میزان ریشه کنی بیش از رژیم RMBT است و طولانی کردن رژیم از 2 هفته به 3 هفته باعث افزایش در میزان ریشه کنی H.P نمی شود.